Habemus κρυσταλλίνην σφαίραν ...again

Εφτά μήνες, εφτά μέρες, εφτά ώρες έψαχνα να βρω νέα κρυστάλλινη σφαίρα.
Θα θυμάστε ίσως ότι αυτή που είχα και συμβουλευόμουν την είχα σπάσει τότε που δεν μού 'λεγε «πού είναι το Πολυτεχνείο»...
Δεν βρήκα όμως καινούρια...
Η "πιάτσα" έχει στερέψει.
Θα προσέξατε ίσως ότι κάποιοι άλλοι, που κάνουν, λέει, προσγειωμένες και επιστημονικές προβλέψεις με βάση δημοσκοπήσεις, τα έχουν παίξει ολίγον τον τελευταίο καιρό.
Γιαυτό εγώ επέμενα να βρώ νέα κρυστάλλινη σφαίρα για τις προβλέψεις μου.
Δεν βρήκα όμως. Στέγνωσε η σχετική "πιάτσα". Όπως κι όλες οι "πιάτσες"...
Οπότε... «την ανάγκην φιλοτιμίαν ποιουμένη»... Έκατσα με υπομονή να συναρμολογήσω και συγκολλήσω την παλιά μου. Τη σπασμένη. Που τα κομμάτια της -ευτυχώς- δεν είχα πετάξει. Θες από νοσταλγία για τις παλιές καλές μας μέρες, θες από μιά κάποια προνοητικότητα...
Και τώρα έτσι ανασυγκολλημένη, "ανατεταγμένη" που λένε οι ορθοπεδικοί, την έχω απέναντί μου και προσπαθώ να την ...πείσω να ξαναλειτουργήσει, δίνοντάς μου σημεία για τα μελλούμενα.
Αναμείνατε στην οθόνη σας...