Αρρώστησε λοιπόν ο Άγιος Πέτρος... κι έτσι... την βγάλαμε κι εφέτος... Για του χρόνου όμως τίποτα δεν το εγγυάται...

Όπως είχα προβλέψει, καμμιά καταστροφή δεν έγινε στις 21-22 του μηνός...
Εντάξει τό 'χαν προβλέψει κι άλλοι... δεν λέω...
Όμως η δικιά μου η πρόβλεψη ήταν η πιό πρωτότυπη!!! Πρέπει να μού το αναγνωρίσετε!
Τη σκαπουλάραμε λοιπόν... Τουλάχιστον ώς των Φώτων... 
Διότι αν οι Μάγιας ήταν μάγοι και παλιοημερολογίτες τότε θα επαληθευτεί και το δεύτερο σκέλος της πρόβλεψής μου και... πάπαλα η Γή... 
Των Φώτων θα έχει γίνει φώς...

 Στο σημείο αυτό θυμήθηκα τους στίχους του Λευτέρη Χαψιάδη στο τραγουδάκι του Χρήστου Νικολόπουλου, από τους οποίους «έβγαλα» τον τίτλο αυτής της «ανάρτησης»:

Μία είναι η ουσία:

δεν υπάρχει αθανασία...

Άχ! και του παράδεισου η κοιλάδα

δεν χωράει την Ελλάδα...

Να `σουνα, Θεέ μου, πότης

να σωθεί η ανθρωπότης,

στο μεθύσι σου απάνω

να μαχαίρωνες το Χάρο.

Άϊντε ν’ αρρωστήσει ο Άγιος Πέτρος

να τη βγάλουμε και φέτος.

Υ.Γ.
Κάτι μισερούς που διαδίδουν ότι η καταστροφή της Γής θα γίνει από το Χρήμα και όχι κατά τους Μάγιας, μην τους πιστεύετε!
ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ !
{που όμως δεν θά 'ναι καλή, 
αν εμείς δεν την κάνουμε καλή...}