22.6.11

Aρχαίοι μάντεις
και ...μυτο-μαντεία


Όπως είναι πλατειά γνωστό οι αρχαίοι πρόγονοί μας {κατά τον "Ατρέα" «περίπου πρόγονοί μας»...} είχαν μεγάλη καψούρα με την μαντική. Και, όπως είναι φυσικό, κυκλοφορούσαν μπόλικοι από το είδος. Άλλοι «γνήσιοι» περίπου, άλλοι ξεκάθαρα απατεώνες.
Όπως εκείνος που αναφέρεται σε κάποιο αρχαίο κείμενο ότι απάντησε σε ταξειδιώτη που τόν ρώτησε «πώς είναι η οικογένειά του»:
- Ο πατέρας σου και όλη η οικογένεια είναι καλά.
- Μα ο πατέρας μου έχει πεθάνει εδώ και χρόνια!
- Εννοώ ότι ο ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΣ σου πατέρας είναι καλά! ανταπάντησε ο πανέξυπνος «μάντης».
Κόκκαλο ο ταξειδιώτης.
Αυτή την ιστορία θυμήθηκα όταν είδα την παραπάνω φωτογραφία.
Επειδή όμως ούτε δάφνη θέλω να μασσήσω, ούτε σπλάχνα ζώων να "διαβάσω", ούτε τα "κότσια" να ρίξω... αναγκάστηκα να καταφύγω στην μυτο-μαντεία...
Βλέπετε πόσο διαφέρουν οι μύτες πατέρα-γυιού: Του πρώτου γαμψή, στυλ γερακιού, του δεύτερου πεταχτούλα προς τα πάνω, γαλλικού στυλ.
Λέτε η κα Μαρίκα να έσκασε καμμιά κασκαρίκα στον Κώστα;;;
Δεν είναι δυνατόν να πιστέψω κάτι τέτοιο!
Η μυτο-μαντεία όμως εκεί μέ οδηγεί...